سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 

ای علی که جمله عقل و دیده ای........شمه ای واگو از آنچه دیده ای........آن چه دیدی که مرا زان عکس دید........در دل و جان شعله ای آمد پدید؟!........آن چه دیدی برتر از کون و مکان........که به از جان بود و بخشیدیم جان؟!........در شجاعت شیر ربّـا نیستی........در مروّت خود که داند کیستی!........بازگو ای باز عرش خوش شکار........تا چه دیدی این زمان از کردگار؟........چشم تو ادراک غیب آموخته........چشمهای حاضران بر دوخته........راز بگشا ای علی مرتضی........ای پس از سوء القضا حسن القضا........چون تو بابی آن مدینه علم را........چون شعاعی آفتاب حلم را........باز باش ای باب بر جویای باب........نارسد از تو قشور اندر لباب........باز باش ای باب رحمت تا ابد.......بارگاه ماله کفواً احد........امّت وحدی یکی و صد هزار........بازگو ای بنده بازت را شکار

منوی اصلی
]]]]]]]]]]]
خانه
شناسنامه
پارسی بلاگ
پست الکترونیک
 RSS 

دوستان
]]]]]]]]]]]

مولا
بندیر
پنجره
بشری
حوریب
الف دام
کرشمه
محرمانه
طالب یار
تشنه لب
زائر محرم
از نیستان
اِســـکالپل
سقا خانه
خیبر شکن
عطای کثیر
حمیدستان
نهانخانه دل
ایران اسلام
یک وجب دل
سلالة النبی
عشاق الزهرا
خیمه ی سبز
لطیف لم یزالی
عبور باید کرد...
آقا حمید (باکری)
آقا مهدی (باکری)
نسیمی از بهشت ...
تا یوسفم از چاه برآید...
سی صد و سیزده بهشتی
شاعر کنار دفترش افتاد از نفس


مطالب قبلی
]]]]]]]]]]]

موضوعات وبلاگ
]]]]]]]]]]]


اشتراک در خبرنامه
]]]]]]]]]]]
 
آمار بازدیدها
]]]]]]]]]]]
امروز: 9 بازدید
کل بازدید ها: 189456

آهنگ وبلاگ
]]]]]]]]]]]


جستجوی مطالب
]]]]]]]]]]]


سه شنبه 86 بهمن 23 || 8:16 عصر

نامه 4

الله، الله فِی الاَیتام؛ فَلا تُغِّبوا اَفواهَهُم، وَ لا یَضیعوا بِحَضرَتِکُم...

خدا را! خدا را! درباره ی یتیمان؛ نکند آنان گاهی سیر و گاه گرسنه بمانند، و حقوقشان ضایع گردد...

پ.ن.1 آن شب ز عمه ؛ طفل سراغ پدر گرفت
         اختر ؛ ز ماهتاب ، خبر از قمر گرفت
         هر روز نا امیدتر  از روز پیش بود
         هر شب بهانه بیشتر از پیشتر گرفت
         چشمش ز خواب خالی و لبریز اشک بود
         وز آب چشم او دل هستی شرر گرفت
         هرگاه خواست آنسوی ویران رود ز ضعف
         در بین راه مدد ز یتیمان دگر گرفت
         سر را چو دید و با خبر از سرگذشت شد
         ناچار دست کوچک خود را به سر گرفت
         با دست بی رمق ز رُخش خاک و خون زُدود
         و آنگاه بوسه زان لب خشکیده بر گرفت
         گفتا مرا فراق تو و شرم عمه کشت
         کاین مرغ پر شکسته ازو بال و پر گرفت
         بس حرف داشت ؛ لیک توان بیان نداشت
         وز عمر کوتهش ، سخن او اثر گرفت

پ.ن.2 طناب را خوب می شناسم، که بر دستان تو بود...
          و بر پای من...
          و آتش را...
          که در را سوزاند و دروازه ی هتک حرمت شد، و دامن مرا مولا...
          و سیلی...
          مولا! این دخت سبط نبی، مثال مادر بتولش خمیده قامت شد و نیلوفری...
          سفارش شما به یتیمان نیز، چون سفارش رسول شد به زهرا (س)...
          خیانت که هجده ساله و سه ساله نمی شناسد...

پ.ن.3 عزای شما که در سکوت نمی شود بانو...



موضوع نوشته:نامه ها

سخن دوستان ()