کَم مِن صائمٍ لَیسَ لَهُ مِن صِیامِهِ إلا الجُوعُ وَ الظَّمأ
وَ کَم مِن قائمٍ لَیسَ لَهُ مِن قیامِهِ إلا السّهَرُ و العَناء
حَبّذاً نَومُ الأکیاسِ وَ إفطارُهُم!

بسا روزه داری که بهره ای جز گرسنگی و تشنگی از روزه داری خود ندارد،
و بسا شب زنده داری که از شب زنده داری چیزی جز رنج و بی خوابی به دست نیاورد!
خوشا خواب زیرکان و افطارشان!

پ.ن1. سپاس خـدای را که دینش را به ما عنایت فرمود، و ما را به آیین خـود اختصـاص داد، و در راه هــای احسـان
          خود روان ساخت، تا در آنها به فضل و لطفش به سوی رضوان او حرکت کنیم، چنان حمدی که از ما بپذیزد،
          و به سبب آن از ما خشنود شود. و سپاس خدای را که از جمله ی آن راه ها، ماه خود رمضان را قرار داد...
          (فرازی از دعای چهل و چهارم صحیفه ی سجادیه – دعای آن حضرت به هنگام فرا رسیدن ماه رمضان)
پ.ن2. هر که خواهد گو بیـا و هر چه خواهد گو بگو
          کبر و ناز و حاجب و دربان بدین درگاه نیست 

لا تَظُنَّنَّ بِکَلِمَةٍ خَرَجَت مِن أحَدٍ سُوءاً وَ أنتَ تَجِدُ لَها فِی الخَیرِ مُحتَمَلاً.

شایسته نیست به سخنی که از دهان کسی خارج شد، گمان بد ببری،
چرا که برای آن برداشت نیکویی نیزمی توان داشت.

پ.ن. الهی!
        پناه بر تو از جمود و تحجر،
        پناه بر تو از لغزش های ناگهانی،
        پناه بر تو از رسوایی آن جهانی،
        پناه بر تو از سیاهدلی، سیاه اندیشی و سیاه بینی.
       
        الهی!
        زکامان و راه نفس بستگان را سلامت عنایت کن،
        و فرو مایگان را کرامت،
        و سوء استفاده گران را توبه و ندامت.

        (مناجات – سید مهدی شجاعی)

ما أخَذَ اللهُ عَلی أهلِ الجَهلِ أن یَتَعَلّموا حَتّی أخَذَ عَلی أهلِ العِلمِ أن یُعلِّموا

خدا از مردم نادان عهد نگرفت که بیاموزند، تا آنکه از دانایان عهد گرفت که آموزش دهند.

پ.ن1. دست توانای معلم است، که چشم انداز آینده ی ما را ترسیم می کند./ رهبرم روحی فداه.
پ.ن2. خواجه را واسطه کردم، چنین گفت:
         سعی نابرده در این راه به جایی نرسی
         مــزد اگر می طلبی طاعت استـــاد ببر
پ.ن3. برای استادم...