سلام
مظلوميت مولي علي (ع) را يادمان آورديد.
نقل شده كه علامه اميني در اواخر عمر فرمودند: آرزو داشتم كه يك عمر طولاني از خدا مي گرفتم و مي رفتم وسط بياباني خيمه مي زدم و همه آن عمر را بر مظلوميت علي (ع) گريه مي كردم.
چند وقت پيش بخشي از صحبت هاي آيت الله وحيد خراساني را درباره حضرت فاطمه (س) گوش مي دادم!
آخرين جملاتي كه بي بي براي مولا باقي گذارده بودند عجيب ...!
با چنين مضموني:
مولا سلام مرا به فرزندانم برسان...
دست ما خالي است! شما كه بناي كنيزي بي بي را داريد براي ما هم دعا بفرماييد
بسم الله جل اسمه...
ياد پهلويش نمازم را شکست...
هر چند ايام فاطميه ، داغ ما تازه شود ، اما مرور بر اين « فهرست غم » ما را به فاطمه نزديکتر مي کند، جانمان ، جرعه نوش« زمزم ولا» مي شود، قلبمان شفافي تزهره ي زهرا را بهتر لمس مي کند، گريه ها، شفيع ما مي گردد تا در آستان عترت، عزّت يابيم، قطرات اشک، در سوگ «اهل بيت » ما را هم اهل «بيت » مي کند و مهمان سفره ي تولّا.__
