آنقدر زيبا و به جا كه تعظيم ميكنم در مقابل مولايم به ظاهر و باطن ... آنقدر زيبا و به جا كه ترس تمام وجودم را مي گيردكه باز و باز و باز فراموش كنم آين سخننان 24 ساعت مورد نياز هر روزم را ...
و وقتي به همه زخم ها و شكستگي ها نگاه مي اندازم با اين قطب نما مي يابم كه از چه كسي و چرا و كي خورده است و شكسته است و ديده است ....
با اجازه لينكتان ميكنم
ممنون
