سلام
من دليل اصرار و تاكيد رو نميدونم !
اما فكر كنم دليل و توضيح قبلي ؛ مشهود و مفهوم بود
اجازه گرفتن ؛ دليل بر بيعت و تاييد نيست
اجازه گرفتن ؛ دليل بر خفت و خواري نيست.
اما جمله اي از حضرت ارباب ؛ سيدالشهدا(ع) در ظهر روز عاشورا
اي مردم ( خطاب بلند و رسا به كل لشكر )
گفتار مرا بشنويد و عذر مرا بپذيريد ! ( اُعذِر إليكم )
كه اگر از در انصاف براييد و بپذيريد ؛ نيكبخت باشيد
...
امام (ع)داره به لشكر ابن سعد و شمر و .... ميگه
عذر من رو بپذيريد !!
يعني اول در اين هلهله و سر وصدا كه براي نرسيدن صداي من راه انداخته ايد ساكت باشيد و به من اجازه سخت (حق) بدهيد
به نظر شما كه عزت رو بيان ميكنيد
عذر مرا بپذيريد ! عزت هست !!
بعضي وقتها اينجوري قضاوت كردن و دفاع كردن
بدترين نوع دفاع هست !!!
درست هست كه امام اصل عزت هست
اما فقط اين نيست كه ما بيام و بخوايم ديدگاه خودمون روتاثير بديم و معيار و مكيال عزت رو خودمون شرح بديم
...
در جايي امام حسين(ع) ميفرمايد عذر من رو بپذيريد ( يعني من سخن حق ميگم و سعادت شما در پذيرفتن هست )
در جايي ديگر امام سجاد(ع) ميفرمايد كه يزيد به من اجازه بده من نيز حرف حقم رو بگم
جايي ديگر هم امام رضا(ع) به مامون ميگه : من هم حرف دارم ! آيا ميتوانم بگم ؟
اين نوع بيان در مقام امامت هست و هزار و يك دليل حق و حقيقت دارد
يا علي