ما أخَذَ اللهُ عَلی أهلِ الجَهلِ أن یَتَعَلّموا حَتّی أخَذَ عَلی أهلِ العِلمِ أن یُعلِّموا

خدا از مردم نادان عهد نگرفت که بیاموزند، تا آنکه از دانایان عهد گرفت که آموزش دهند.

پ.ن1. دست توانای معلم است، که چشم انداز آینده ی ما را ترسیم می کند./ رهبرم روحی فداه.
پ.ن2. خواجه را واسطه کردم، چنین گفت:
         سعی نابرده در این راه به جایی نرسی
         مــزد اگر می طلبی طاعت استـــاد ببر
پ.ن3. برای استادم...

* بیچاره فرزند آدم! اجلش پنهان، بیماری هایش پوشیده، اعمالش همه نوشته شده، پشه ای او را آزار می دهد، جرعه ای گلوگیرش شده، او را از پای در آورد و عرق کردنی او را بد بو سازد!

** چشم زخم حقیقت دارد، استفاده از نیرو های مرموز طبیعت حقیقت دارد، سحر و جادو وجود دارد، و فال نیک راست است؛ و رویداد بد را بد شگون دانستن، درست نیست و اعتقاد به رسیدن بیماری به دیگری صحیح نیست. بوی خوش، درمان و نشاط آور است، عسل درمان کننده و نشاط آور، سواری بهبودی آور، و نگاه به سبزه زار، درمان کننده و نشاط آور است.

*** چه خوب است عطر مشک، تحمّل آن سبک و آسان، و بوی آن خوش و عطر آگین است.

**** در دوات لیقه بیانداز، نوک قلم را بلند گیر، میان سطر ها فاصله بگذار، و حروف را نزدیک به یکدیگر بنویس، که این شیوه برای زیبایی خط بهتر است.

پ.ن1. نیست آنچه که نگفته باشند، و موضوعی که نپرداخته باشند!
پ.ن2. راز بگشا ای علی مرتضی
         ای پس از سوء القضا حسن القضا
         چون تو بابی آن مدینه علم را
         چون شعاعی آفتاب حلم را
         باز باش ای باب بر جویای باب
         نارسد از تو قشور اندر لباب
پ.ن3. دریاست مجلس او، دَریاب وقت و دُریاب
         هان ای زیان رسیده! وقت تجارت آمد...