سلام.
ممنونم از نظر لطفتون. در باره نوشته هايي كه قابل خوندن نبودن توي عكس، بگم كه همشون احاديث معصومين هستن و بدليل كمبود امكانات كيفيت عكس كم بود.
در مورد بحث قبلي :
ربانيين در آيه مذكور يعني مردمي الهي باشيد و اين معني با چيزي كه شما گفتيد در نوشتتون خيلي فرق داره.
كلا با اين بخش نوشته شما مشكل دارم
حالا همين عبدي که در برابر مولا وجودي براي خودش قائل نيست، و همه چيزش براي مولاش هست، با عبوديت به جايي مي رسه که مالک خود و قواي خودش مي شه؛ صاحب کمالات انساني و جمال و جلال مي شه؛ زيبايي ، خوبي و نيکويي در او جلوه گر مي شه. از طريق عبوديت به ربوبيت مي رسه
بنده هرگز مالک خود و قواي خودش نميشه، تا ابد هم همينطوره، اگر بر فرض محال چنين چيزي ممکن بود ديگه بنده به خالق و مالکش احتياجي نداشت.2. کمالات انساني کجا و جمال و جلال کجا ؟ 3.معني عبوديت و ربوبيت کاملا واضح و روشنه، الهي بودن با اله بودن هم زمين تا آسمون تفاوت داره.
قصد من توهين و يا ايراد گرفتن از شما نيست، فقط قصد يادآوري دارم.