عليکم السلام. اولا عرض کنم خدمتتون که ادعاي صفات ريوبي، به طور ذاتي، براي مخلوق کفر هست.مي گوييم خالق و مخلوق هر دو واحد هستند.اما واحديت خالق غير از واحديت مخلوق است. همين طور الفاظ هادي، سميع، بصير، لطيف،خبير، حکيم، ظاهر و ...به خالق و مخلوق، هر دو اطلاق مي شود.«فجعلناهُ سميعاً بصيرا - سوره ي مبارکه دهر- يعني ما انسان را شنونده و بينا قرار داديم» مثلا در مورد صفت هادي: خداوند به ذات قدوس خود هدايت مي کند، و مخلوق به برکت نعمت هاي الهي که نزد اوست. در مورد صفتهاي سميع و بصير: خداوند به ذات قدوس خود، و بدون هيچ وسيله اي شنونده و بيناست، ولي انسان به احسان پروردگار و به وسيله ي چشم و گوش. از اسماء پروردگار رحمان و رحيم و راحم است. و اين منافات نداره با وجود اين صفات در مخلوق. وجود صفت رحم در مخلوق از آثار لطف و احسان خداست و در خالق چنين نيست. پروردگار عالم و عليم و علام و قادر و قدير است، مخلوق هم اين صفات را مي تونه داشته باشه ، ولي ذيل بخشش و احسان خدا. خدا عزيز و معز است، و اين منافات نداره با عزت مخلوق؛ که عزت مخلوق از ناحيه خداست و عزت خالق ذاتي. همه ي صفات همين طور هستند.پروردگار خالق و خلاق و صانع و رازق و رزاق و غني و مغني و معطي و حي و محيي و جامع و عادل و حليم و مالك و ناصر و مؤمن و مدبر و صادق و حافظ و حفيظ و شهيد و شاهد و واهب و وهاب است و اين منافات نداره با اينکه مخلوق نيز اين صفات را داشته باشد.اين کمالات براي خالق ذاتي است و براي مخلوق عرضي. پس اگه کسي بياد بگه خدا خالقه، و حضرت عيسي (ع) هم خالق، درست گفته!خداوند به ذات قدوس خود بدون احتياج به اذن ديگري و بدون ماده خلق مي كنه و خلق كردن او نيز – همچون ذات مقدسش – كيفيت نداره و عيسي (ع) به اذن پروردگار از ماده ي طين ( گل ) پرنده خلق ميكنه !و خداوند به ذات مقدس خود سلطان و فرمانده و ولي مخلوقات خود مي باشد و اما سلطنت و ولايت پيغمبر و امام - كه بندگاني مخلوق و محدودند- بر مخلوقات به جعل و احسان و اعطاي پروردگار است به آن اندازه كه خدا خواسته است و به آنها مرحمت کرده.« الحمدلله . و مابكم من نعمه فمن الله . ولا حول و لا قوه الا بالله لا مع الله و لا من دون الله بل بالله العلي العظيم. »اميدوارم مثالها کافي بوده باشند.در ضمن حضرت علامه حسن زاده آملي (روحي فدا) مي فرمايند :« و متصف به صفات ربوبي و محاسن اخلاق و محامد آداب است . و گرنه همان حيوان ناطق يعني جانور گوياست »