ای علی که جمله عقل و دیده ای........شمه ای واگو از آنچه دیده ای........آن چه دیدی که مرا زان عکس دید........در دل و جان شعله ای آمد پدید؟!........آن چه دیدی برتر از کون و مکان........که به از جان بود و بخشیدیم جان؟!........در شجاعت شیر ربّـا نیستی........در مروّت خود که داند کیستی!........بازگو ای باز عرش خوش شکار........تا چه دیدی این زمان از کردگار؟........چشم تو ادراک غیب آموخته........چشمهای حاضران بر دوخته........راز بگشا ای علی مرتضی........ای پس از سوء القضا حسن القضا........چون تو بابی آن مدینه علم را........چون شعاعی آفتاب حلم را........باز باش ای باب بر جویای باب........نارسد از تو قشور اندر لباب........باز باش ای باب رحمت تا ابد.......بارگاه ماله کفواً احد........امّت وحدی یکی و صد هزار........بازگو ای بنده بازت را شکار
یکشنبه 86 آذر 25 || 10:48 عصر
نهج 17
رحمت به معنی احسان و لطف و بخشش یک موجود به موجود دیگه است، ولی وقتی می گیم انسانی رحمت داره به این معنی است که در مقابل دیگران (چه انسان، چه غیر انسان) علاوه بر لطف و احسان، رقت هم داره. یعنی به مرتبه ای از انسانیت رسیده، که می تونه همه رو مورد احسان و عطوفت خودش قرار بده و همچنین نسبت به دیگران از وجودی رقیق برخوردار باشه…هر چه رحمت فرد بیشتر باشه، رحمت خداوند بیشتر شامل حال او می شه.روایت شده که پیامبر اعظم (ص) در جمع اصحاب فرمود: "سوگند به آنکه جانم در دست اوست، رحمت خدا جز اشخاص مهربان را در بر نمی گیرد."اصحاب گفتند: "ای رسول خدا! ما همه مهربانیم."حضرت فرمودند: "مقصود کسانی نیستند که فقط نسبت به خود و خانواده شان مهربانند و عطوفت دارند، بلکه مقصود کسانی اند که نسبت به همه ی مسلمانان مهربانند." و فرمود: "خدای متعال فرموده است: اگر خواهان مهربانی و بخشایش من هستید، پس نسبت به هم مهربان باشید و عطوفت بورزید."پ.ن 1.رَبنَا لا تُزِغ قُلوبَنا بَعدَ إذ هَدَیتَنا و هَب لَنا مِن لَدُنکَ رَحمَة إنّکَ أنتَ الوَهّابُ...پ.ن 2.لطیفا! رحمت آور من ضعیفم...پ.ن 3.در این پست از سخنان "مولایم" خبری نبود، در پست های بعد بحث رحمت را از دیدگاه "مولایم" ادامه میدیم...
سخن دوستان ()
