دخت گرامی رسول خدا (ص)، حضرت زهرا (س) در سخنان خود خطاب به زنان مهاجر و انصار چنین فرموده اند:

به خدا سوگند اگر علی (ع) به خلافت می رسید هرگاه مردم از راههای واضح و آشکار خداوند روی بر می گرداندند، آنان را به سوی حجتهای آشکار خدا برمی گرداند و آنان را بر راههای درست راه می برد، و آنان را بر سیری نرم و ملایم سیر می داد، به گونه ای که هیچ صدمه ای نمی دیدند و بدون خستگی پیش می رفتند و حکومت را بدون ملالت مردمان پیش می برد و مردم را به آبشخوری با آب گوارا و صاف وارد می کرد و سیرابشان می ساخت؛ آبشخوری که لبریز از آب گوارا بود و هیچ لجنی در آن نبود، و آنان را باز می گرداند در حالی که سیراب شده بودند. اگر علی (ع) زمام امور را به دست گرفته بود به صورت آشکار و نهان خیرخواه مردمان بود و آنان را نصیحت می کرد و راه می نمود و در عین حال از دنیا برای خود بهره ای نمی برد و اندوخته ای نمی کرد و استفاده ای نمی برد، جز آنکه اگر تشنه اش می شد جرعه ای آب می آشامید و اگر گرسنه اش می شد لقمه ای نان می خورد. آری! اگر امیرالمومنین بر سر کار آمده بود، برای مردم مشخص می شد که چه کسی بی رغبت به دنیاست و چه کسی در پی آن است، و نیز راستگو از دروغگو مشخص می شد.
و خداوند فرموده است: « و اگر مردم شهرها ایمان آورده و به تقوا گرویده بودند، بی گمان برکاتی از آسمان و زمین بر ایشان می گشودیم»

«وَ لَو اَنَّ اَهلَ القُری آمَنوا وَاتَّقوا لَفَتَحنا عَلَیهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَماء وَ الاَرضِ»
------------------------------------------
منبع: الاحتجاج  جلد 1 ، ص 108- 109

پ.ن1. مولایم امام محمد باقر(ع): ای کمیت! به خدا سوگند به اندازه ی حجامتی خونی نریزد، و هیچ مالی به ناحق گرفته نشود و هیچ سنگی از روی سنگی نلغزد، جز آنکه مسئولیتش بر گردن آنان است. (الکافی- محمد ابن یعقوب کلینی- صفحه 102 و 103)
پ.ن2. فَیَوم السَقیفةِ یَابنَ النَّبی *** طَرَّقَ یَومُکَ فِی کَربَلا
          ای پسر پیامبر! این حادثه سقیفه بود که راه فاجعه کربلا را بر تو هموار ساخت.
          (شاعر: مهیار دیلمی- الغدیر جلد 4، ص 249 و ادب الطَّف اَو شعراء الحُسین- ج2، ص 242)
پ.ن3. یاد پهلویش نمازم را شکست...