أیها النّاسُ! إنَّکُم إن لَم تَقتُلوا تَموتوا، والَّذی نَفسُ ابنِ أبیطالِبٍ بِیَدِه، لألفُ ضَربَةٍ بالسّیفِ عَلَی الرّأسِ أهُونُ مِن میتةٍ عَلَی الفِراشِ.
ای مردم! به درستی که شما اگر کشته نشوید، خواهید مرد، قسم به خدایی که جان پسر ابوطالب در دست اوست، هزار ضربت شمشیر بر سر، آسانتر و گواراتر است از اینکه آدمی در بسترش بمیرد.

پ.ن1. وامصیبتا، که گرد یتیمی بر سر نشست؛ واویلا، که بی پدر شدیم.
پ.ن2. در شب قدر، که از چشمه ی نور
         آیه های روشن
         جلوه های جانسوز
         تا سحرگاه فرو می بارد،
         وای بر ما، اگر از ریزش فیض
         بهره هایی نبریم.
         حیف اگر در شب قدر،
         قدر خود نشناسیم!
پ.ن3. بند 51 دعای جوشن کبیر: سر به زیر و خجالت زده زمزمه می کنم: « یا نِعم الحَسیب، یا نِعم الطّبیب، یا نعم الرقیب،یا نِعم القَریب، یا نِعم المُجیب، یا نِعم الحسیب، یا نعم الکفیل، یا نعم الوکیل، یا نعم المَولی، یا نِعم النصیر » ای بهترین! چه بد بنده ای داری...
پ.ن4. التماس دعا...