سَلامٌ قَولاً مِن رَبّ ٍ رَحیم.
قبل از این، مقدمه ای گفتیم در مورد اینکه " عبودیت راهی است برای رسیدن به ربوبیت" و همچنین بیان اهمیت عبودیت. در این رابطه بحث هایی با ایشون پیش آمد که فکر می کنم خوندنش برای دوستان دیگه هم خالی از فایده نباشه. این بحث ها رو می تونید در اینجا و اینجا مطالعه بفرمایید.(بابت پراکندگی بحث عذر می خوام!)
و اما بعد...

عبودیت حقیقی، عبودیتی است که انسان رو ظاهرا و باطنا در مقام بندگی حق، پیش می بره، و بستری برای کسب کمالات انسانیه، که در اینجا به چند نمونه از اثرات عبودیت در کلام مولا، اشاره می کنیم.
مولایم علی (ع) بارها ضمن سخنانشون فرمودند:

وَ أشهَدُ أنّ مُحَمّداً عَبدُهُ وَ رَسولُهُ.
و گواهی می دهم که محمد (ص) بنده ی او و پیامبر اوست.

و عبودیت را مقدم بر رسالت گفته اند، که این نشون می ده که عبودیت بستری برای رسالت پیامبر اعظم (ص) بوده.
انسان به همون اندازه که متصف به کمال بندگی می شه، از پیروی غیر حق دور می شه؛ و از این رو است که حضرت فرموده اند:

غَایَةُ العِبادَةِ الطّاعَة.
غایت عبادت، فرمانبرداری حق تعالی است.

نماز هم به عنوان قالبی خاص از عبادت، مانع خود بینی و باعث حق بینی می شه:

فَرَضَ اللهُ الایمانَ تَطهیراً مِنَ الشّرکِ، وَ الصّلاةَ تَنزیهاً عَنِ الکِبر.
خداوند ایمان را واجب کرد برای پاکی از شرک ورزیدن، و نماز را برای پرهیز از خودبزرگ دیدن.

و فرموده اند:

الصّلاة قُربَانُ کُلّ تَقی.
نماز سبب تقرب و نزدیکی هر پرهیزگاری است.

البته هر عملی که زمینه ی عبودیت رو فراهم کنه و باعث تقرب بشه، نوعی عبادته. حتی تدریس و تعلیم، کسب و کار، و ورزش و نشاط هم اگه این شرط رو داشته باشن و راه بندگی رو هموار کنن، عبادت هستن! و این رو مولایم چه لطیف بیان کرده اند که:

وَ مَن یَختَلِف سِرّهُ وَ عَلانیتُهُ، وَ فِعلُهُ و مَقالَتُهُ، فَقَد أدّی الأمانَة، و أخلَصَ العِبادة.
هر که نهان و آشکار، و کردار و گفتار او دو گونه نبود، امانت را گزارده و عبادت را خالص به جای آورده.

انسان به فطرتش متعهد پیمانیه، که این پیمان امانتیه بر دوش آدم. و این عهد همان است که باری تعالی فرمود:

« ألَم أعهَد إلَیکُم یَا بَنی آدمَ أن لَا تَعبُدُوا الشّیطانَ إنّهُ لَکُم عَدوّ ٌ مُبینٌ و أنِ اعبُدونی هَذا صِراطٌ مُستَقیمٌ »
ای فرزندان آدم! مگر با شما عهد نکرده ایم که شیطان را مپرستید، زیرا او دشمن آشکار شماست؟
و اینکه مرا بپرستید؛ این است راه راست.

و هر کس حق این امانت را به جا آورد، به راستی که عبادت را خالص به جای آورده!

پ.ن. ادامه دارد... ( بابت طولانی شدن این پست هم عذر می خوام! )