امام محمد باقر (ع) فرمودند:
اگر خواستى بدانى که در وجودت خیر و خوشبختى هست یا نه، به درون خود دقّت کن. اگر اهل عبادت و طاعت را دوست دارى و از اهل معصیت و گناه ناخوشایندى، پس در وجودت خیر و سعادت وجود دارد، و خداوند تو را دوست مى دارد. ولى چنانچه از اهل طاعت و عبادت ناخوشایند باشى و به اهل معصیت عشق و علاقه ورزیدى، پس خیر و خوبى در تو نباشد، و خداوند تو را دشمن دارد.
پ.ن1. جان به فدای مولای پنجم (ع)، که بیست و پنج سال بین صفا و مروه، روضه ی جد غریبشان را خواندند.
پ.ن2. الهــی! خـانه کجــا و صـاحب خـانه کجـا؟ طائف آن کجـا و عـارف این کجـا؟ آن سفــر جسمــانی است و ایـن
روحـــانی؛ آن اهـل و عیـال را وداع کند و این ماســوا را؛ آن سفر آفـاق کند و این سیـر انفس؛ آن می رود که
برگردد و این می رود که نام و نشانی از او نباشد؛ آن مُحرِم می شود و این مَحرَم؛ آن را کـوه صفاست و این
را روح صفــا؛ آن هرولــه می کند و این پـــرواز؛ آن درک منــا آرزو کند و این ترک تمنــا؛ آن بهشت طلبـد و این
بهشت آفرین؛ لاجَرَم آن حاجی شود و این ناجی؛ خنک آن حاجی که ناجی است! *
پ.ن3. عشقت آخر بدنم را به سر دار کشید
تن پاکم سر هر کوچه و بازار کشید
نیست جرم من بیچاره به جز عشق حسین
عشق بین، عشق که آخر به کجا کار کشید
من کجا، کوفه کجا، قصر عبید بن زیاد
به کجا کار مرا عشق رُخ یار کشید.
پ.ن4. حکایتی است داستان ِ دَستان ِ بسته و بی دَستی!
آنان که بی دست شهید شدند یا با دستان بسته، باب الحوائج اند.
قمر بنی هاشم (ع)، شش ماهه ی شهید (ع)، مولای هفتم (ع)، و مسلم بن عقیل (ع)...
---------------------------------------
* علامه حسن زاده آملی.
