پس از آنکه یزید در محراب نشست و اسرای آل رسول در مسجد حاضر شدند، برای تبرئه کردن خود از جنایتی که مرتکب شده و به خاطر عوام فریبی، امر کرد خطیبی به منبر برود و از آل ابی سفیان و یزید مدیحه سرایی کند و علی بن ابی طالب (ع) و حسین بن علی (ع) را مورد نکوهش قرار دهد.
خطیب این دستور شیطانی را اطاعت کرد و بالای منبر رفت و علیه هادیان راستین، به هتاکی و پرده دری پرداخت و به آنچه خود و امیرش لایق بود، زبان گشود. در چنین وضعی امام (ع) سکوت را شکست و با خشم فریاد زد:
وای بر تو ای خطیب هتاک! تو خشنودی مخلوق را به خشم خداوند فروختی و جایگاه خود را آتش دوزخ قرار دادی.
با این فریاد کوبنده،نفس در سینه ی خطیب مزدور حبس شد و فضای مسجد را سکوت پر معنایی فراگرفت و مردم متوجه امام (ع) شدند، سپس فرمود:
ای یزید! رخصت ده تا بر این چوب ها بالا روم و سخنانی بگویم که خشنودی خداوند را در پی داشته باشد و موجب ثواب و اجر حاضران گردد.
به هر حال یزید از رخصت امتناع کرد، ولی حاضران سکوت مجلس را شکسته و از هر طرف از یزید خواستند که درخواست امام را اجابت کند. او گفت:
اگر او به منبر برود، پایین نمی آید تا اینکه مرا و آل ابی سفیان را رسوا کند.
معاویة بن یزید که در جمع بود،گفت: پدر! اجازه بده، صدایش به جایی نمی رسد. یزید جواب داد: فرزندم! شما اینان را نمی شناسی، این ها فصاحت را از پدرانشان به ارث برده اند، می ترسم از خطابه اش فتنه ای به وجود آید که وبالش گریبان گیر ما شود.
حاضران مجددا تقاضا را تکرار کردند، یزید لرزه بر اندامش افتاد و گفت: این جوان از خاندان محمد (ص) است که علم را از سرچشمه نوشیده اند...*

**************
وقتی آدم آن خطبه را می خواند افتخار می کند. افتخار برای ما شیعیان است. آمد و گفت: اجازه می دهی روی تخته پاره ها بروم؟حضرت اگر آن روز "منبر" می گفت، امروز یقه مان گیر بود. می گفتند امام سجاد (ع) به منبر یزید هم منبر گفته است. پس هر منبری احترام دارد اما نه! حضرت فرمود "تخته پاره"...**

پ.ن1. منبر؟! نه اشتباه نکنید، این هم منبر نیست! شنیده اید که "شرف المکان بالمکین" ؟ بیچاره این تخته پاره
          ها که سنگینی تو را تحمل می کنند! منبرت ویران باد...
پ.ن2. پیش تر مبـارکی می شناختم سیاه چهره، که سمبل خنـده بود و نشاط آور مردمان! اما این روزها مبارکی
          نا مبارک دیدم، که فقط عروسک گردانش را شـاد می کنـد. بـازیچه ای که مهــر سیــاهی بر دلش خــورده،
          عروسکی که نه مبارک است، و نه حُسنی برایش مانده!
پ.ن3. اینجا همیشه قانون داشت. بدنه ی اصلی متن ها اغلب کـلام معصوم بوده. قانـون شکنی این مدتمــان را
          ببخشایید. هر چند که عشق ارباب قانون نمی شناسد...
پ.ن4. خیانتکاران عرب هم بدانند که سرنوشت آنان بهتر از یهودیان جنگ احزاب نخواهد بود که خداونـد فرمود: "و
          اَنزَلَ الَّذین ظَاهَرُوهُم مِن اَهلِ الکِتَاب وَ مِن صَیَاصِیِهم ..."
          جانم هزار بار فدایت...

-------------------------------------
* لهوف سید بن طاووس – ص 165
** کلام دلنشین استاد فاطمی نیا