لَقَدِ استُرجِعَتِ الوَدیعةُ...

درود بر تو ای فرستاده ی خدا از من و دخترت که در کنارت آرمیده، و زودتر از دیگران به تو رسیده.
ای فرستاده ی خدا! مرگ دختر گرامی ات عنان شکیبایی، از کفم گسلانده، و توان خویشتنداری ام نمانده...
امانت بازگردید، و گروگان به صاحبش رسید. کار همیشگی ام اندوه است و تیمار خواری، و شبهایم شب زنده داری؛ تا آنکه خدا خانه ای را که تو در آن به سر می بری برایم گزیند، و این غم که در دل دارم فرو نشیند...
زودا دخترت تو را خبر دهد که چسان امتت فراهم گردیدند، و به او ستم ورزیدند. از او بپرس چنانکه شاید و خبر گیر از آنچه باید...

فـَاستُرِ العَورَةَ مَا استَطَعتَ...

از مردمان آن را از خود دورتر دار و با او دشمن باش که عیب دیگران را بیشتر جوید،که همه ی مردم را عیبهاست....
پس مبادا آنچه را بر تو نهان است،آشکار گردانی؛و باید آن را که برایت پیداست بپوشانی،و داوری در آنچه از تو نهان است با خدای جهان است.پس چندان که توانی زشتی را بپوشان تا آن را که دوست داری بر مردمان پوشیده ماند،خدا بر تو بپوشاند.گره ی هر کینه را[که از مردم داری]بگشای و رشته ی هر دشمنی را پاره نمای.خود را از آنچه برایت آشکار نیست،نا آگاه گیر،و شتابان گفته ی سخن چین را مپذیر،که سخن چین نردِ خیانت بازد،هرچند خود را همانند خیر خواهان سازد.

...مِثلُ الّذی تُحِبُّ أن یُعطِیَکَ اللهُ مِن عَفوِهِ...

مردمان دو دسته اند:دسته ای برادر دینی تو اند،و دسته ی دیگر در آفرینش با تو همانندند.گناهی از ایشان سر می زند،یا علتهایی بر آنان عارض می شود،یا خواسته و ناخواسته خطایی بر دستشان می رود.به خطایشان منگر،و از گناهشان در گذر،چنانکه دوست داری خدا بر تو ببخشاید و گناهت را عفو نماید.

مَن أبغَضِ الرّجَال...

دشمن ترین مردمان در نزد خدا،بنده ای است که خدا او را به خود واگذارد؛و او پای از راه راست بیرون نهد و بی راهنما گام بردارد،اگر به کار دنیایی اش خوانند،به کار پردازد،و اگر به کار آخرتی اش خوانند،سستی و کاهلی نماید؛گویی آنچه برای آن کار کند بر او بایسته است،و آنچه در آن سستی و کاهلی ورزد،از او ناخواسته.