خداوندا! بارانی ده دانه درشت که پیاپی برای سیراب شدن گیاهان ما ببارد، چنان که قطرات آن یکدیگر را برانند، و دانه های آن به شدت بر هم کوبیده شوند؛ نه رعد و برقی بی باران، و ابری بی ثمر، و کوچک و پراکنده، و نه دانه های ریز باران همراه با باد های سرد.
خدایا! بارانی پر آب فرو فرست که قحطی زدگان به نعمت های فراوان رسند و آثار خشکسالی از میان برود که همانا، تویی خداوندی که پس از نا امید شدن مردم باران را فرو می فرستی، و رحمت خود را همه جا گسترش می دهی و تویی سرپرست نظام آفرینش که به ستودن سزاواری. 

پ.ن1. بی تو اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
         سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند 
         سیر تقویم جلالی به جمال تو خوش است
         فصل ها را همه با فاصله ات سنجیدند
         تو بیایی همه ساعتها و ثانیه ها
         از همین روز، همین لحظه، همین دم عیدند
         (مرحوم قیصر امین پور)
پ.ن2. یا حضرت کرشمه! تو کاری کن...