ما از درخت سرسبز رسالتیم، و از جایگاه رسالت و محل آمد و شد فرشتگان برخاستیم، ما معدن های دانش و چشمه سارهای حکمت الهی هستیم. یاران و دوستـان ما در انتظار رحمت پروردگارند و دشمنان و کینه توزان ما در انتظار کیفر و لعنت خداوند به سر می برند.

پ.ن1. قربان مهربانی ات، مادر!
       مگر مِهرِ مادری ات می گذارد عزادار بمانیم؟!
       میلادت را بهانه ای کردی که بساط غممان را برچینی...
پ.ن2. خاک کوی تو به صحرای قیامت
         همه بر فرق سر از بهر مباهات بریم.
پ.ن3. بهشت عَدن اگر خواهی، بیا با ما به میخانه
         که از پای خُمت روزی، به حوض کوثر اندازیم!
پ.ن4. مولا جان! تبریک...

وانشُر عَلَینَا رَحمَتَکَ...

خدایا! رحمت خود را با ابر ِ پر باران، و بهار ِ پر آب، و گیاهانِ خوش منظر شاداب، بر ما نازل فرما؛ بارانی درشت قطره، بر ما فرو فرست، که مردگان را زنده، و آنچه از دستِ ما رفته به ما باز گرداند. خدایا! ما را با بارانی سیراب کن که زنده کننده، سیراب سازنده، فراگیر و به همه جا رونده، پاکیزه و با برکت، گوارا و پر نعمت، گیاهِ آن بسیار، شاخه های آن به بار نشسته و برگ هایش تازه و آبدار باشد، تا با چنان بارانی بنده ی ناتوان را توان بخشی، و شهرهای مرده ات را زنده سازی...

پ.ن1. ای مسیح ِ آدمیّت، خنده کن
         آدمیّت را دوباره زنده کن...
پ.ن2. حوِّل حالَنا إلَی أحسَنِ الحَال...

در پست گذشته در مورد رحمت و اهمیت جلب رحمت الهی صحبت کردیم. لازم است که عوامل جلب رحمت حق، از دیدگاه نهج البلاغه هم مورد بررسی قرار بگیره، که در اینجا دو عامل را ذکر می کنیم...

عامل اول: نگاه توحیدی به عالم که کینه و تنگ نظری، حسادت و خودخواهی را از دل می شوید و رحمت و لطافت را بر وجود بشر جاری می کند...

گواهی می دهم که جز خدای یکتای بی شریک، معبودی نیست، شهادتی که اخلاص ِ آن آزموده، و پاکی و خلوص آن را باور داریم؛ و تا زنده ایم بر این باور استواریم، و آن را برای صحنه های هولناک روز قیامت ذخیره می کنیم، زیرا شهادت به یگانگی خدا، نشانه ی استواری ایمان، بازکننده ی درهای احسان، مایه ی خشنودی خدای رحمان، و دور کننده ی شیطان است.

عامل دوم: محبت آل الله...

ما درخت نبوتیم و جایگاه رسالت، و محل آمد و شد فرشتگان، ما معدن های دانش و چشمه سارهای حکمت الهی هستیم. یاران و دوستان ما در انتظار رحمت پروردگارند و دشمنان و کینه توزان ما، در انتظار کیفر و لعنت خداوند به سر می برند.

محبت حقیقی، اطاعت و مشابهت می آره؛ اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) نیز جلوه ی رحمت الهی اند. از این روست که محبّ راستین لبریز از رحمت حق می شود...

پ.ن. در پست های بعد عوامل دیگه رو هم ذکر خواهیم کرد، ان شاءالله...!