مَن أبدَی صَفحَتَهُ لِلحَقِّ هَلَکَ.

هر کس با حق در افتاد هلاک گردید.

پ.ن1. حضرت مولا امیر المؤمـنین علـی علیه السلام در شنـاخت طلحه و زبیر و اصحـاب جمل فرمودند: چون رعـد
         خروشیدند و چون برق درخشیدند، اما کاری از پیش نبردند و سرانجام سست گردیدند!
         حال این جماعت ملعون و هتّاک، نه سوتند، نه جرقه!
         اما حواسمان باشد، تا جایی پیش می برندمان که "حَتىَ‏ یَمِیزَ الخْبِیثَ مِنَ الطَّیِّب"
پ.ن2. اللهم العنهم جمیعا.
پ.ن3. جان به فدای " تو ". دعایت هر چه باشد آمین می گوییم...

و اللهِ لَو لا رَجائی الشَّهادَةَ عِندَ لِقائی العَدُوَّ لَقَرَّبتُ رِکابی ثُمَّ شَخَصتُ عَنکُم فَلا أطلُبُکُم.

به خدا سوگند! اگر امید واری به شهادت در راه خدا نداشتم،
پای در رکاب کرده از میان شما می رفتم، و شما را نمی طلبیدم.

پ.ن1. امروز که خدای متعال اجازه داده است که شما زاری، تضرع و گریه کنید، دست ارادت به سوی او دراز کنید،
          اظهـار محبت کنید، اشک صفـا و محبت را از دل گرم خودتان به چشم های خودتان جاری کنید. این فرصت
          را مغتنم بشمارید؛ و الا روزی هست که خدای متعـال به مجرمین بفرماید: «لا تَجروا الیَوم» ، بروید، زاری و
          تضرع نکنید، فایده ای ندارد «إنّکُم منّا لا تَنصُرون». قدر ِ لیلة القدر را باید دانست. *
پ.ن2. بیا که چهره ی دل را،
         به آب توبه بشوییم و پاکتر گردیم.
         بیا به فطرت بی عیب خویش برگردیم... **

---------------------------------------------------------------------------
* از فرمایشات دلنشین مولا و رهبرم سید علی خامنه ای روحی فداه
** شاعر: لا أدری

ای دنیا! از من دور شو، مَهارت را بر پشت تو نهاده، و از چنگال های تو رهایی یافتم، از دام های تو نجات یافته، و از لغزش گاه هایت دوری گزیده ام. کجایند بزرگانی که به بازیچه های خود فریبشان دادی؟ کجایند امت هایی که با زَر و زیورت آنها را فریفتی که اکنون در گورها گرفتارند و درون لحدها پنهان شده اند؟!
از برابر دیدگانم دور شو! به خدا سوگند رام تو نگردم که خوارم سازی، و مهارم را به دست تو ندهم که هر کجا خواهی مرا بکشانی.
آیا سزاوار است که چرندگان، فراوان بخورند و راحت بخوابند، و گله ی گوسفندان پس از چرا کردن به آغل رو کنند، و علی نیز همانند آنان از زاد و توشه ی خود بخورد و استراحت کند؟! چشمش روشن باد! که پس از سالیان دراز، چهارپایان رها شده و گله های گوسفندان را الگو قرار دهد!!!

پ.ن1. ای جوانان! نکند در رختخواب ذلت بمیرید، که حسین (ع) در میدان نبرد شهید شد. (شهید سید مجتبی 
         حسینی)
پ.ن2. مرد!
         این همه در پیچ و تاب آب مگرد!
         چنین در بن خس و خاشاک هرزه پوی، مپوی!
         مرا در آینه ی آسمان تماشا کن،
         دری به سوی خود از آسمان وا کن.
         دهان باز زمین در پی تو می گردد،
          از آنچه بر تو نوشته است دیده دریا کن.
         زمین به خون تو تشنه است، آسمانی باش،
         بگرد و خود را در آن کرانه پیدا کن...
پ.ن3. برو معالجه ی خود کن ای نصیحت گو!

المُتعبّدُ بِغَیرِ عِلم ٍ کَحمارِ الطّاحونَةِ، یَدورُ وَ لا یَبرَحُ مِن مَکانِهِ.
عبادت کننده ی بی علم و دانش مثل خر آسیاست که می گردد و از جای خود بیرون نمی رود.

مباد که به توهم دیانتت همه را منحرف بدانی؟!

پس از آنچه خدا به شیطان کرد پند گیرید، که کردار ِ دراز مدت ِ او را باطل گرداند و کوشش فراوان او  بی ثمر ماند. او شش هزار سال با پرستش خدا زیست، از سالیان دنیا یا آخرت – دانسته نیست – اما با ساعتی که تکبر کرد خدایش از بهشت بیرون آورد.

و قانون خدا درباره ی همه یکسان است!

و پس از ابلیس چه کسی ایمن بود که خدا را چنان نافرمانی نکند؟!

پ.ن1. این همه گفتیم لیکن در بسیج
         بی عنایات خدا هیچیم، هیچ!
پ.ن2. بابت طولانی شد بحث عبودیت عذر می خوام. از این خلاصه تر دیگه امکان نداشت!
پ.ن3. بر آر از آستین معرفت دست دعا اینجا
          به آئین دگر بر آستان کبریا، اینجا
          به چشم دل نظر کن بر حریم دختر موسى
          که جان را مى دهد آیینه لطفش جلا، اینجا
          مجو از خیل بی دردان دواى درد بى درمان
          اگردرمان دردخویش مى خواهى، بیا اینجا
          صداى قدسیان بشنو که مى آید به گوش جان
          که دردت را دوا اینجا، که رنجت را شفا اینجا
پ.ن4. عید مبارک!
پ.ن5. دختران! روزتان مبارک!

سَلامٌ قَولاً مِن رَبّ ٍ رَحیم.
در این پست هم عبودیت را ادامه خواهیم داد، و این بار بیشتر به ویژگی های عبادت حقیقی و اثرات آن از دیدگاه مولا می پردازیم.
همه ی ما بارها و بارها این جملات رو شنیدیم (و حتی همین جا هم خوندیم) که:

مردمی خدا را به امید بخشش پرستیدند، و این پرستش بازرگانان است،
و گروهی او را از روی ترس عبادت کردند، و این عبادت بردگان است،
و گروهی وی را برای سپاس پرستیدند، و این پرستش آزادگان است.

پس عبادت پروردگار از سر شکرگزاری بالاترین مرتبه ی عبادته. اینکه انسان همیشه وجود خودش رو به عنوان بالاترین نعمت پروردگار به خاطر داشته باشه و شکر خدا رو به جا بیاره، و اینکه این هستی خودش رو به سبب لطف آفریدگار بدونه، و بندگی خودش رو هیچ وقت فراموش نکنه، و با در نظر گرفتن این، در شکرگزاری و پرستش جز خدا رو ملاحظه نکنه، حقیقت عبادت رو انجام داده:

الإخلاصُ مِلاکُ العِبادةِ.
اخلاص اصل بنای عبادت است.

عبادتی که از اون به عنوان بستر عبودیت و جلوه ی ربوبیت یاد کردیم چنین عبادتیه، که بنای آن بر اخلاصه و از روی معرفت صورت می گیره.

ثَمَرَةُ العِلمِ العِبادةُ.
میوه ی علم و معرفت عبادت است.

و معرفت حقیقی در واقع تفکر حقیقی است و مشاهده ی حق در تمام موجودات.

التفکّرُ فِی مَلَکوتِ السّماواتِ و الأرضِ عِبادةُ المُخلَصینَ.
تفکر در ملکوت آسمانها و زمین عبادت مخلَصین است.

تفکر در ملکوت آسمانها و زمین!

« سَنُریهِم آیَاتِنا فی الآفَاق وَ فی أنفُسِهِم حتّی یَتَبَیّنَ لَهُم أنّهُ الحَقُّ »
آیات و نشانه های خود را در آفاق و در وجود انسانها به آنان می نمایانیم
تا برایشان روشن و آشکار شود که او حق است.

**************
به خودم:
اگر بنای زندگی ات، بر بندگی باشد و فرمانبرداری، حتی شادی و تفریحت هم اینچنین خواهد بود! آنوقت می شود ادّعا کنی که وقت تلف نکردی و عمر تباه! مگر نه اینکه مولایت فرموده:

اِحفِظ عُمرَکَ مِنَ التّضییعِ لَهُ فی غَیرِ العِبادةِ و الطّاعاتِ.
عمر خود را از ضایع کردن آن در غیر عبادت و طاعت نگه دار.

آخر و اهَم اینکه، با اختیارت اراده کن! اجبار و اضطرار کاری از پیش نمی برد. نشنیده ای که فرموده:

لا إکراهَ فی الدّین